Er is maar één strijd die gewonnen moet worden en dat is die tegen het Corona-virus. We zijn daarin goed op weg met een vaccin, maar moeten eerst nog door een zware periode heen. Een periode van lockdown en avondklok die volgt op eerdere periodes met vrijheidsbeperkingen en voor velen ook nog eens periodes van rouw, verdriet en (financiële) zorg. Tegelijkertijd geldt dat als iedereen zijn verantwoordelijkheid in een eerder stadium had genomen, we er waarschijnlijk al anders voor hadden gestaan.
Al met al begrip dus dat het zwaar is en dat er veel emoties vrijkomen. Maar met de emoties komen ook sentimenten vrij; (anti-overheids-) sentimenten die al dan niet bewust worden aangewakkerd en die ook gevaarlijk zijn. Gevaarlijk voor onze democratie, de samenleving die wij kennen.
In onze vorige blog schreven wij al over de emotie die een en ander losmaakt, maar wij hadden net als iedereen niet kunnen bevroeden dat we taferelen gadeslaan die normaal gesproken ‘aan de andere kant van de wereld’ plaatsvinden. Plunderingen, geweld tegen mensen die gewoon hun werk doen, oproepen tot verzet, etc. Demonstreren is weliswaar een grondrecht, maar gewelddadig demonstreren toch zeker niet.
Is de weg voorwaarts dat wij – zoals Ahmed Aboutaleb uitstekend deed – gaan aanspreken op gezond verstand? Of is dat naïef en geldt gewoon het recht van de sterkste? Of moeten we accepteren dat er af en toe een eruptie is van ongenoegen en dat we moeten proberen de gevolgen daarvan te beperken?
Volg Xiel via LinkedIn